“Amir Brka nije veliki pjesnik samo po dubini poetske refleksije već i po vještini upotrebe jezika, po majstorstvu oblikovanja poetske slike i forme, po obnovi klasičnih oblika (…) Takav neoklasicist stvorio je i svoj sasvim specifičan poetski otok u sferi ritma i rime koji se, pritom, podređuju kako slici tako i poetskoj refleksiji. Ta specifičnost pokazuje da veliki pjesnici stvaraju novum u prostora jezika iako se znaju, kao Brka, vratiti klasici. Taj novum u Brkinom slučaju bazira se na suglasju emocije, misli, slike, ritma i osobene poetske filozofije, dokazujući specifičnost pjesnikovog talenta da okrije nove mogućnosti upotrebe jezika u poeziji.”
Tako između ostalog piše Enver Kazaz u tekstu o »Akcidentalnim sintagmama«, pjesničkoj knjizi Amira Brke koja je početkom septembra objavljena u našem izdanju. Eno Kazazovog teksta “Društvena jeza i metafizička praznina” na Jergovićevom Ajfelovom mostu:
https://www.facebook.com/photo?fbid=1333728818122036&set=a.195589241936005
